Το χωριό ήταν βυθισμένο στην ηρεμία και σε μια ελαφριά πρωινή ομίχλη. Ή μάλλον, ήταν τα σύννεφα που είχαν χαμηλώσει και χάιδευαν την κορφή της Ίδης, όπου ήταν χτισμένο το χωριό. Αραιά και που, ακούγονταν τα τελευταία κοκόρια, αλλά και τα πουλάκια είχαν αρχίσει τις πρωινές κουβέντες τους. Ξαφνικά από παντού άρχισαν να ακούγονται φωνές παιδιών και ποδοβολητά πάνω στους πλακόστρωτους δρόμους. Ήταν η πρώτη μέρα του σχολείου…
Τα παιδιά φορούσαν ακόμα τα καλοκαιρινά τους ρούχα και τα περισσότερα είχαν ξεχάσει να πάρουν ζακέτα. Άλλωστε δεν είχαν συνηθίσει να είναι ξύπνια τόσο νωρίς. Και αύριο θα ξυπνούσαν ακόμα νωρίτερα… Όταν είδαν το σχολείο από μακριά, έτρεξαν ακόμα γρηγορότερα και μπήκαν σαν σίφουνας από την μικρή πόρτα της μοναδικής αίθουσας.
Δεξιά από την πόρτα ήταν το πίσω μέρος της αίθουσας. Εκεί βρισκόταν η εστία όπου έκαιγε ακόμα η πρωινή φωτιά. Μπροστά στη φωτιά, το μεγάλο χάλκινο τσικάλι όπου η δασκάλα τους η Μαρία είχε ετοιμάσει το πρωινό ρόφημα. Το καθημερινό συνηθισμένο ρόφημα του σχολείου είναι κυρίως μαλοτήρα, που βγαίνει άφθονη και μοσχοβολιστή στην Ίδη· το ψιλότερο βουνό της Κρήτης. Όλοι στο χωριό την αγαπούν πολύ και τρέχουν κάθε καλοκαίρι και την μαζεύουν στα μιτάτα τους που βρίσκονται ακόμα ψιλότερα απ’ το χωριό. Σήμερα όμως τα αρώματα ήταν ακόμα πιο πλούσια και μεθυστικά.
Η Μαρία εκτός από δασκάλα είναι και η επίσημη θεραπεύτρια του χωριού. Ξέρει όλες τις συνταγές με βότανα για τις περισσότερες αρρώστιες! Έτσι ξέρει καλά, πως όταν αρχίσουν τα κρύα και τα παιδιά μαζεύονται όλα μαζί στην αίθουσα, υπάρχει κίνδυνος να αρχίσουν να κολλάνε το ένα στο άλλο διάφορες ιώσεις. Γι’ αυτό σαν σοφή δασκάλα που είναι, θέλει να τα προλάβει όλα αυτά! Γέμισε λοιπόν την τάξη με αρώματα που όχι μόνο είναι ευχάριστα και σε κάνουν να θέλεις να στρωθείς στο διάβασμα, αλλά καθαρίζουν τον χώρο και τον οργανισμό από όλα αυτά τα κακά μικρόβια που θα της έπαιρναν μακριά τις μαθήτριες και τους μαθητές της, πριν καν ξεκινήσουν για τα καλά τα μαθήματα.
Το πρωί είχε ξυπνήσει την κορούλα της την Δέσποινα και είχαν έρθει στο σχολείο μισή ώρα πριν έρθουν τα άλλα παιδιά. Άναψαν την φωτιά με ξύλα που είχαν εκεί από την προηγούμενη, έβγαλαν νερό από το πηγάδι του σχολείου και το έβαλαν στο τσικάλι να βράσει με την μαλοτήρα.
Όταν έβρασε, την κατέβασαν από την φωτιά και πρόσθεσαν φασκόμηλο, φλισκούνι και θυμάρι, γλυκόριζα, κανέλα και χαρούπι!
Ένα-ένα, διαλεγμένα για τις ιδιότητές τους, και προορισμένα όλα μαζί, να είναι η ασπίδα των παιδιών για τις ιώσεις του αναπνευστικού, που μας βρίσκουν κάθε φθινόπωρο.
Είναι κρίμα που δεν ζούμε στην Ιδαία, να μας περιμένει ένα τέτοιο ρόφημα κάθε πρωί στην τάξη του σχολείου μας ή στην εργασία μας. Όμως μπορούμε να το ετοιμάσουμε εμείς στο σπίτι. Έτσι κάθε εισπνοή πάνω από το φλιτζάνι μας, κάθε γουλιά του, θα μας μεταφέρει σ’ αυτόν τον μαγικό κόσμο· των αρωμάτων και της χαράς…
Επόμενο: Η Φιλύρα