Ενσυνειδητότητα

Από το μωβ στο κίτρινο

Απρ 12 2025

Ήρθε ως φυσική συνέπεια του προηγούμενου κειμένου η ανάγκη να μιλήσω για τα κίτρινα λουλούδια που συναντώ κάθε μέρα. Χρόνια τώρα, στις βόλτες μου στα γύρω μονοπάτια, μού κάνει εντύπωση ο τρόπος που φυτρώνουν αγκαλιασμένα η λαδανιά με τον ελίχρυσο σαν αιώνιο ζευγάρι που ανθίζει κάθε Άνοιξη. Είναι σαν να μας υπόσχονται με τον τρόπο τους ότι υπάρχει αιώνια νεότητα και αιώνια αγάπη. Αλλά αφήνοντας τις ιδιότητες των βοτάνων στους πιο ειδικούς, θα ήθελα να πω σήμερα για τον ελίχρυσο και στον μύθο που λέγεται για αυτόν. Φεύγοντας ο Πάρις με την ωραία Ελένη από την Σπάρτη, έκαναν μια στάση

Διαβάστε περισσότερα...

Ωδή στο μωβ

Απρ 05 2025

Αυτήν την φορά διάλεξα έναν χωματόδρομο. Έτσι μπορούσα να αφήσω για λίγο τον μικρό μου φίλο να εκτονωθεί κι εγώ να βαδίζω με το δικό μου αργό βήμα αφοσιωμένο στην γύρω βλάστηση. Πολλές φορές φαντασιώνομαι ότι έχω δίπλα μου μια σοφή μητέρα που ξέρει τα πάντα για όλα τα φυτά και μου μιλάει για αυτά. Έτσι προέκυψαν και οι ιστορίες μου της Ιδαίας. Όμως η αλήθεια είναι ότι οι γνώσεις έρχονται μετά από αρκετό προσωπικό ψάξιμο. Ίσως αυτή η σοφή μητέρα είναι αυτή που είναι μέσα μου και μου λέει “Ψάξε. Ψάξε κι άλλο. Ποτέ μη σταματάς”. Σήμερα το μάτι μου

Διαβάστε περισσότερα...

Κοιτώντας από την άλλη

Μαρ 30 2025

Μερικά πρωινά αργότερα, πήρα πάλι τον δρόμο. Άφησα τον Λούη να οδηγεί αυτήν την φορά. Είναι ωραία η αίσθηση να μη σε νοιάζει πού πας. Απλά να κοιτάς κι όπου βγάλει ο δρόμος. Μάλιστα, τώρα την Άνοιξη, τα πάντα έχουν το λαμπερό πράσινο των φύλλων που δεν το έχει αγγίξει ακόμα η έλλειψη νερού και το έντονο κίτρινο, μωβ και άσπρο των φρέσκων λουλουδιών που πρωτοβγαίνουν. Αυτή τη φορά ο δρόμος ήταν ακριβώς ο ίδιος, αλλά αλλά την κυκλική διαδρομή που περιλαμβάνει το αγαπημένο μου μέρος την πήραμε αντίστροφα. Αυτό θα σήμαινε ότι στο τέλος θα έπρεπε να ανεβούμε μια

Διαβάστε περισσότερα...

Αντιμέτωπη με μια απώλεια

Μαρ 22 2025

Ήταν η δική μου πύλη. Το δικό μου μέσο να μπαίνω σε έναν άλλον κόσμο γεμάτο χαρά, γαλήνη, εναρμόνιση με το σύμπαν. Για ένα διάστημα ήταν η καθημερινή μου τελετουργία: Έπαιρνα μαζί τη Στέφη μου και κατηφόριζα τον δρόμο που οδηγούσε στο “μυστικό μου καταφύγιο”. Ο δρόμος σε αυτό το σημείο είναι τελείως κάθετος με την σχεδόν ευθεία λωρίδα θάλασσας του κόλπου της Σούδας. Είναι ένα θέαμα υπέροχο που τον χειμώνα και νωρίς την Άνοιξη είναι ακόμα πιο μαγικό, καθώς τα Λευκά Όρη είναι αυτό που λέει το όνομά τους. Ολόλευκα! Κατηφορίζοντας τα έβλεπα ίσια μπροστά, και η καρδιά μου

Διαβάστε περισσότερα...

Ενετικό λιμάνι, ένας απολογισμός

Ιαν 06 2025

Μέρα με ήλιο, διάθεση πρωινή, διάθεση αρχής της χρονιάς. Η χειμερινή ισημερία έχει περάσει, αλλά ο χειμώνας είναι όλος μπροστά. Πέρσι στα μαθήματα κινέζικης φιλοσοφίας, με μπέρδευαν οι έννοιες μέχρι να καταλάβω την απλότητα τους. Το yang μεγαλώνει το yin μικραίνει άρα έχουμε yang μέσα στο yin. Χαρά μέσα από την λύπη. Φώς μέσα από το σκοτάδι. Αλλά ταυτόχρονα αναταραχή μέσα στην γαλήνη, πόλεμος μετά από ειρήνη. Τα πάντα είναι θέμα ισορροπίας ή έλλειψης της. Σήμερα, η θάλασσα είναι κρύα και γαλήνια, δηλαδή yin και ο ήλιος αντανακλά πάνω της και είναι… Αλλά δεν έχω καμιά πρόθεση να μιλήσω

Διαβάστε περισσότερα...

Το φθινόπωρο στα Χανιά

Δεκ 02 2024

Ήθελα καιρό τώρα να κάνω αυτήν την διαδρομή μέσα από τα βουνά. Η φίλη που πήγαινα να επισκεφτώ μένει στην Παλαιόχωρα και, εδώ και μήνες, περίμενα την κατάλληλη μέρα να την συναντήσω. Συνήθως, και ενώ μένω πολλά χρόνια στην Κρήτη, κάνω μακρινές διαδρομές μόνο τα καλοκαίρια. Έτσι αυτή η φθινοπωρινή διαδρομή ήταν κάτι σαν έκπληξη για μένα. Γιατί το φθινόπωρο στα Χανιά έρχεται αργά και είναι τόποι τόποι. Τα περισσότερα δέντρα και φυτά είναι αειθαλή. Έτσι το πράσινο επικρατεί όλον τον χρόνο. Αλλά όταν περνάς από μια ρεματιά, εκεί που σμίγουν οι πράσινες πλαγιές που την αγκαλιάζουν, βλέπεις μια

Διαβάστε περισσότερα...

Μια Μουριά και το “εδώ και τώρα”

Μαΐ 31 2024

Σήμερα ήθελα να γράψω κάτι λιγότερο ενημερωτικό, πολύ περισσότερο προσωπικό. Ξεκίνησε σαν σελίδα στο ημερολόγιό μου, αλλά ύστερα θέλησα να το μοιραστώ. Άλλωστε μέσα από το μοίρασμα δεν είναι που συνειδητοποιούμε το υπέροχο συναίσθημα ότι όλοι είμαστε ένα; Κάποιες φορές μας συμβαίνει να περπατάμε σκυφτοί και σκέψεις διάφορες να μας εμποδίζουν να χαρούμε αυτό που υπάρχει έξω από αυτές. Όσο όμορφο και αν είναι… Έχω την τύχη να ζω σε έναν παράδεισο. Τα λευκά Όρη πιάνουν όλο το Νότιο ορίζοντα. Το βουνό του Σταυρού βρίσκεται στον βορά. Το βλέπω κάθε πρωί όταν ανοίγω το παράθυρό μου. Νότια και ανατολικά, μια

Διαβάστε περισσότερα...

Κατηγορία -Ενσυνειδητότητα